Merhabalar, sevgili takipçilerim ve blog okurları!
İnternette "surf" yaparken bağlantısını verdiğim bu siteye denk geldim. Yazma işi konusunda tereddüt ettiğim, fakat var olan bir gerçeğin yadsınamayacağını savunduğum için bir olayı size aktarmak istedim.
Geçenlerde (bir cumartesiydi yine, galiba) çay kahve içmek için gittiğim sayılı mekanlardan birinde, belki bir trafik kazası belki de bir iş kazası sonucu elinin 3 veya 4 (tam göremedim) parmağını kaybetmiş bir kişi oturdu, görebileceğim konumdaki bir masaya.
Arkadaşları/tanıdıkları yanına geldikçe elini masa altına kaydıran, yanında kimse olmadığı zamanlarda elini diğer eliyle kapamaya çalışan yaşlı amcanın, o bakışlardan ne kadar rahatsız olduğu gayet ortada idi. Kimi insanlar için gerçekten dikkat çekici bir durum olabilir. Fakat ikili gruplar halinde giden arkadaş grubundan bir kızın kendi dikkatini çeken bu durumu, "Gördün mü amcanın elini" sözüyle yanındaki arkadaşları için de dikkat çekici bir durum haline getirmesini, o andaki haline hiç yakıştıramadım. Bu ve buna benzer kızlar için "Allah akıldan noksan edince..." diye başlarlar söze, bizim oralarda.
Aynı dertten bende muzdarip olduğum için yazmıyorum, bu yazıyı. O safhaları, atlatabildim çok şükür. Ben kendime "4 parmak" diyebiliyorsam, gerisi hikâyedir. Yalnız, her insan aynı dayanıklılığa sahip değil.
Engelli insanlarımızın çekmiş oldukları acılar kendilerine yetiyor zaten. "En çok acıtanı ise bize vebalı imişiz gibi bakmaları" sözüyle bir tanıdığım aklıma geldi, şimdi.
Yukarıdaki site, günümüz modern (!) insanının estetik (!) anlayışı konusundaki kararlılığını sürdürmesi için büyük bir çaba harcamış gibi görünüyor. Takdir etmek lazım.
Ve lütfen biraz daha saygı duyalım, karşımızdaki insanlara karşı...
Ve lütfen biraz daha saygı duyalım, karşımızdaki insanlara karşı...
